فهرست مطالب

دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران - سال هفتادم شماره 3 (پیاپی 135، خرداد 1391)

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال هفتادم شماره 3 (پیاپی 135، خرداد 1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/03/02
  • تعداد عناوین: 10
|
  • مقاله اصیل
  • فاطمه گنجی، سعید آبرون، حسین بهاروند، مرضیه ابراهیمی، ناصر اقدمی صفحه 141
    زمینه و هدف
    قابلیت تمایز سلول های بنیادی جنین انسان به عنوان سلول های پرتوان، به انواع سلول های مختلف از جمله سلول های عصبی، قلبی و کبدی بررسی شده است. در این مطالعه با توجه به توانمندی سلول های بنیادی جنین انسان (Royan H5) که در پژوهشگاه رویان به صورت رده سلولی تهیه شده، بررسی قابلیت تمایز این سلول ها به سلول های خونی مورد توجه قرار گرفت. هدف مطالعه بررسی توانمندی سلول های بنیادی جنین انسان (Royan H5) در تمایز به سلول های همانژیوبلاست بود.
    روش بررسی
    سلول های بنیادی جنین انسان به صورت سوسپانسیون در محیط کامل DMEM/F12 و در حضور (ngmL100) bFGF کشت و تکثیر شدند و در روز هشت در حضور ترکیبات القاکننده به سلول های بلاست تمایز داده شدند. شاخص های سلول های بلاست KDR، CD31 و CD34 توسط فلوسیتومتری و بیان ژن های TAL-1، Runx-1 و CD34 توسط Quantitative Real Time-PCR نشان داده شد و توان کلونی زایی بلاست ها (Colony forming unit-assay) در محیط حاوی متیل سلولز ارزیابی شد.
    یافته ها
    سلول های بنیادی جنین انسان در طی تمایز به پیش سازهای خونی، جمعیتی از سلول های (5/12%±79) KDR+، (8/2%±6/5) CD31+-CD34+ و (12/2%±6) KDR+-CD31+ را به وجود می آورند. افزایش معنی دار بیان ژن های (01/0P≤، 05/0P≤) TAL-1، RUNX-1، CD34 در کلونی های چهارده روزه شاهدی بر تشکیل سلول های بلاست بود. هم چنین کلونی های شش روزه تولیدشده بر سطح ماتریژل و با ویژگی های شبه همانژیوبلاست در محیط حاوی متیل سلولز شبه کلونی های مختلط خونی و سلول های شبه اندوتلیال را ایجاد کردند.
    نتیجه گیری
    سلول های بنیادی جنینی Royan H5 قادر به تولید سلول های پیش ساز خونی با توانمندی دوگانه در شرایط آزمایشگاهی می باشند که می توانند کلونی های شبیه به کلونی های مختلط خونی و سلول های شبه اندوتلیال را تولید کنند.
    کلیدواژگان: سلول های بنیادی جنینی انسانی، تمایز، کلونی همانژیوبلاست
  • مینو نارویی نژاد، مریم یوسفی، حسین نظری، عادل قاسم پور صفحه 150
    زمینه و هدف
    بیماری های میکروواسکولار و ماکروواسکولار در زمینه بیماری دیابت تیپ دو از مدت ها قبل شناخته شده اند. هر دو نوع درگیری شریان، دارای ریسک فاکتور کم و بیش مشابهی هستند و با دیابت همراهی دارند، لیکن مطالعات زیادی در خصوص همراهی درگیری واسکولار شبکیه با درگیری عروق بزرگ نظیر کاروتید در مبتلایان به دیابت تیپ دو انجام نشده است. در این مطالعه سعی شده است تا ارتباط درگیری میکروواسکولار شبکیه با ضخامت لایه اینتیما- مدیا کاروتید بررسی شود.
    روش بررسی
    در این مطالعه به روش مورد- شاهدی تعداد 100 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو بررسی شدند. ضخامت لایه اینتیما و مدیای شریان کاروتید با استفاده از سونوگرافی داپلر رنگی اندازه گیری شد و با نتایج به دست آمده از معاینات چشم پزشکی مقایسه گردید.
    یافته ها
    رتینوپاتی دیابتی در 50 بیمار (50%) وجود داشت. ضخامت لایه اینتیما- مدیا در این بیماران در مقایسه با بیماران فاقد رتینوپاتی بیش تر بود (17/0±77/0 در برابر 2/0±71/0 میلی متر 041/0P=). هم چنین در بیماران دچار رتینوپاتی پرولیفراتیو در مقابل نان- پرولیفراتیو بیش تر بود (16/0±87/0 در برابر 10/0±68/0 میلی متر 001/0P<).
    نتیجه گیری
    میان رتینوپاتی دیابتی با افزایش ضخامت لایه اینتیما- مدیا و درگیری کاروتید همراهی وجود دارد و وجود یکی از این یافته ها می تواند نشان دهنده وجود عارضه دیگر باشد. پیشنهاد می گردد که در بیماران دیابتی که به صورت روتین تحت معاینات چشم پزشکی قرار می گیرند، با مشاهده رتینوپاتی دیابتی، به خصوص رتینوپاتی پرولیفراتیو وضعیت عروق کاروتید با استفاده از روش های غیر تهاجمی نظیر سونوگرافی کالر داپلر به منظور تشخیص بیماری های شریان کاروتید و پیشگیری از حوادث عروق مغزی بررسی گردد.
    کلیدواژگان: دیابت، رتینوپاتی، کاروتید، ضخامت لایه اینتیما، مدیا
  • سهیلا سرمدی، نرگس ایزدی مود *، بنفشه رجبیان صفحه 156
    زمینه و هدف

    علی رغم این که سرطان آندومتر شایع ترین بدخیمی دستگاه تناسلی خانم ها می باشد اما هنوز ابهاماتی در مکانیسم های زمینه ساز پاتوژنز این بدخیمی وجود دارد. کارسینوم آندومتریویید آندومتر به دو نوع تیپ I که وابسته به استروژن بوده (آندومتریویید آدنوکارسینوم) و تیپ II (غیروابسته به استروژن) تقسیم گردیده، که هورمون استروژن را به عنوان القا کننده هیپرپلازی و در نهایت آدنوکارسینوم تیپ I و هورمون پروژسترون را آنتاگونیست این روند به عنوان ممانعت کننده و حتی درمان کننده در این نوع آدنوکارسینوم تلقی می کنند.

    روش بررسی

    تعداد 47 نمونه کورتاژ آندومتر شامل 23 نمونه انواع آندومتر هیپرپلاستیک (12 مورد هیپرپلازی ساده، پنج مورد هیپرپلازی پیچیده بدون آتیپی و شش مورد هیپرپلازی پیچیده با آتیپی) و 24 مورد کارسینوم آندومتریال انتخاب و رنگ آمیزی برای گیرنده های استروژن و پروژسترون به روش ایمونوهیستوشیمی بر روی بلوک های پارافینی صورت گرفت و با توجه به درصد رنگ آمیزی مثبت، بروز گیرنده های استروژن و پروژسترون درجه بندی شد.

    یافته ها

    از 24 مورد کارسینوم آندومتریویید، گیرنده پروژسترون در 18 (75%) مورد رنگ گرفت و در تمامی 23 (100%) مورد انواع هیپرپلازی گیرنده پروژسترون رنگ گرفت، که تفاوت معنی داری در بروز رسپتور پروژسترون بین این دو گروه به دست آمد (023/0P=). هم چنین 18 مورد (7/85%) انواع هیپرپلازی دارای شدت رنگ پذیری 3+ برای گیرنده پروژسترون بودند ولیکن در 17 مورد (8/70%) موارد کارسینوم آندومتریال شدت رنگ پذیری 3+ به دست آمد و این تفاوت معنی دار بود (02/0P=).

    نتیجه گیری

    با توجه به اثرات مهاری پروژسترون و پرولیفراسیون اپیتلیال و افزایش بروز گیرنده های پروژسترونی در هیپرپلازی آندومتر در مقایسه با کارسینوم آندومتریال آندومتر استفاده از پروژسترون درمان انتخابی برای هایپرپلازی آندومتر محسوب می شود.

    کلیدواژگان: کارسینوم آندومتریویید آندومتر، هیپرپلازی آندومتر، گیرنده استروژن، گیرنده پروژسترون، ایمونوهیستوشیمی
  • داوود کاظمی صالح، حیدر کریمی، امین صبوری*، زهرا نیکنام، بهرام پیشگو، پدرام کریمی صفحه 162
    زمینه و هدف

    درمان انتخابی استاندارد بیماران دچار تنگی قابل توجه کاروتید، اندآرترکتومی کاروتید می باشد. درمان جایگزین انتخابی در بیمارانی که دچار دیگر بیماری های طبی همراه (به عنوان بیماران پرخطر) باشند، آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید می باشد. در این مطالعه قصد داریم پیامد درمانی زودرس و دیررس حاصل از آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید را در این بیماران بررسی کنیم.

    روش بررسی

    82 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان های بقیه الله (عج) و جماران تهران که در طی سال های 89-1387 به علت تنگی قابل توجه شریان کاروتید (تنگی ≥50% در بیماران با علامت و تنگی ≥ 80-70% در بیماران بدون علامت) و به علت ریسک بالای جراحی کاندیدای استنت گذاری گردیده بودند وارد مطالعه شدند. تمامی بیماران توسط جراح و متخصص بیهوشی از لحاظ پرخطر بودن برای اندآرترکتومی کاروتید مورد تایید قرار گرفتند. متوسط زمان پی گیری پس از استنت گذاری بیماران 9/15 ماه بود.

    یافته ها

    مطالعه حاضر به روش مقطعی- توصیفی بر روی 54 بیمار مرد (9/65%) و 28 بیمار زن (1/34%) انجام گرفت. سن متوسط بیماران 2/9±7/69 سال بود. آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید در 79 بیمار (3/96%) موفقیت آمیز بود. متعاقبا 3/7% مرگ، 1/6% Stroke، 9/4% TIA، 9/4% MI بعد از انجام آن مشاهده گردید.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید روش درمانی موثر، قابل اطمینان و از لحاظ تکنیکی بسیار موفقیت آمیز باشد. هم چنین این مداخله ثابت نمود که استفاده از روش درمانی آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید با میزان شیوع بسیار پایین عوارض حین و بعد عمل همراه است.

    کلیدواژگان: سکته مغزی، تعبیه استنت کاروتید، اندآرترکتومی کاروتید، تنگی شریان کاروتید
  • داریوش ساعدی، محمد مولوی * صفحه 169
    زمینه و هدف

    CT اسکن اسپیرال بدون کنتراست در بسیاری از بیماران قبل از انجام سنگ شکن (ESWL) انجام می شود، در این مطالعه سعی می شود تا ارتباط یافته های CT با موفقیت سنگ شکن تعیین گردد.

    روش بررسی

    مطالعه گذشته نگر روی 100 بیمار با سنگ کلیه واحد با قطر cm5/0 تا cm5/2 که برای اولین بار تحت سنگ شکن قرار گرفتند، انجام شد. CT قبل از درمان از لحاظ دانسیته، فاصله از پوست، محل و سایز سنگ بررسی گردید. موفقیت سنگ شکن بر اساس KUB دو هفته بعد از آن به صورت بدون سنگ، قطعات mm5 و بدون تغییر (هر دو ناموفق) تعریف گردید.

    یافته ها

    از 100 مورد، 32 زن و 68 مرد با میانگین سنی 7/46 سال بودند. 55 مورد سنگ شکن موفق و 45 مورد ناموفق ثبت گردید. جنس (301/0P=)، سن (895/0P=) و میانگین فاصله سنگ از پوست (06/4P=) با موفقیت سنگ شکن رابطه ای نداشت. حجم سنگ با موفقیت سنگ شکن رابطه داشت (01/0P=). میانگین دانسیته در گروه سنگ شکن موفق و ناموفق به ترتیب HU7/545 و HU3/962 و دانسیته با 01/0P< با موفقیت سنگ شکن مرتبط بود. احتمال عدم موفقیت سنگ شکن در سنگ های با دانسیته بالاتر از HU740، پنج برابر سنگ های با دانسیته کم تر است.

    نتیجه گیری

    اندازه گیری دانسیته سنگ های ادراری در CT در حالت Bone window توصیه می شود و پیشنهاد می گردد که برای درمان سنگ های ادراری با دانسیته بیش تر از HU740 در CT، از روش های درمانی جایگزین غیر از سنگ شکن استفاده شود.

    کلیدواژگان: دانسیته سنگ کلیه، CT، ESWL، فاصله سنگ از پوست
  • ابراهیم حسنی، علیرضا ماهوری، حمید مهدی زاده، حیدر نوروزی نیا، میر موسی آقداشی، محمد سعیدی صفحه 176
    زمینه و هدف
    تجویز پیرامون عمل ترانکسامیک اسید خون ریزی و ترانسفوزیون را پس از اعمال جراحی قلبی کاهش می دهد، ولی نتایج در شرایط مختلف متفاوت بوده و از طرفی زمان مناسب تجویز دارو برای حصول به نتیجه مطلوب تر مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر ترانکسامیک اسید در کاهش درناژ و نیاز به ترانسفوزیون خون در بیماران کاندیدای عمل جراحی اولیه پیوند عروق کرونر و هم چنین تعیین زمان مناسب تجویز این دارو می باشد.
    روش بررسی
    در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر دوسوکور 150 بیمار کاندیدای عمل جراحی اولیه پیوند عروق کرونر مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه B، mg/kg10 ترانکسامیک اسید قبل، گروه A، همان مقدار دارو پس از بای پس قلبی ریوی و گروه C نرمال سالین تقسیم شدند. میزان نیاز به خون آلوژنیک و میزان درناژ لوله های سینه ای ثبت گردید.
    یافته ها
    گروه پلاسبو (گروه C) درناژ خونی بیش تری در طول 12 ساعت اول بعد از عمل داشت (288±501 در مقابل 184±395 در گروه B و 181±353 میلی لیتر در گروه A، 004/0P=). گروه پلاسبو هم چنین درناژ بعد از عمل بالاتری داشت (347±800 در مقابل 276±614 در گروه B و 228±577 میلی لیتر در گروه A، 001/0P=). میزان نیاز به خون آلوژنیک نیز در گروه کنترل نسبت به دو گروه دیگر بیش تر بود (001/0P=).
    نتیجه گیری
    در بیماران انتخابی کاندیدای عمل جراحی پیوند اولیه عروق کرونر، تجویز تک دوز ترانکسامیک اسید قبل و بعد از بای پس قلبی ریوی تاثیر یکسانی دارد.
    کلیدواژگان: ترانکسامیک اسید، بای پس قلبی ریوی، خون ریزی بعد از عمل، پیوند عروق کرونر
  • محمد رهبر، لیلا عظیمی، مونا محمد زاده، فرانک عالی نژاد، سمیه سلیمان زاده مقدم، محبوبه ستارزاده، عبدالعزیز رستگار لاری صفحه 183
    زمینه و هدف
    مصرف روزافزون آنتی بیوتیک های بتالاکتام در بالین از ابتدای دهه 1980 در درمان عفونت های مختلف باکتریایی منجر به افزایش ظهور مقاومت به این آنتی بیوتیک ها در بین انواع باکتری های جدا شده از بیماران گردیده است. به طوری که امروزه یکی از معضلات درمان عفونت های بیمارستانی ناشی از باکتری های مقاوم بالاخص انتروباکترکلوآکه به لحاظ وجود مقاومت متقاطع در این میکروارگانیسم ها و به دلیل تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انتروباکترکلوآکه های تولید کننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف جدا شده از نمونه های مختلف عفونی ارسالی از دو بیمارستان میلاد و شهید مطهری تهران می باشد.
    روش بررسی
    در مطالعه حاضر 101 انتروباکترکلوآکه از بهمن 1389 تا شهریور 1390 از بیمارستان های میلاد و شهید مطهری تهران جمع آوری گردید. پس از تایید گونه توسط آزمایش های استاندارد و اختصاصی میکروبیولوژی، تست حساسیت آنتی بیوتیکی طبق روش استاندارد CLSI و با استفاده از 13 آنتی بیوتیک انتخابی مصرفی در مطالعه حاضر انجام گرفت. هم چنین گونه های تولیدکننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف با استفاده از روش دیسک ترکیبی به عنوان یک روش استاندارد تشخیص فنوتیپی جداسازی شدند.
    یافته ها
    نتایج حاصل از روش فنوتیپی نشان داد که 33 (33%) از گونه های انتروباکترکلوآکه جداسازی شده توانایی تولید آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف را دارا بودند. 5% گونه های جدا شده به ایمی پنم نیز مقاوم بودند.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان از مقاومت بالا به بتالاکتام های وسیع الطیف و هم چنین وجود پنج درصدی سوش های با مقاومت چندگانه (MDR) در بین انتروباکترکلوآکه های ایزوله شده دارد. این سویه ها تنها به کلستین حساس بودند. این نتایج می تواند زنگ خطری برای پزشکان جهت درمان عفونت های ناشی از انتروباکترکلوآکه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها بالاخص گونه های تولیدکننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف باشد.
    کلیدواژگان: انتروباکترکلوآکه، بتالاکتاماز وسیع الطیف، مقاومت آنتی بیوتیکی
  • گزارش کوتاه
  • احمد یوسفی، مرتضی همت، عباس گیلوری، طیبه شهمیرزادی صفحه 188
    زمینه و هدف
    میزان تولیدات علمی، میانگین استناد به هر مقاله و هم تالیفی از جمله شاخص های مهم کمی و کیفی علم سنجی برای رتبه بندی کشورها، حوزه های موضوعی، دانشگاه ها، نشریات، مقالات، و نویسندگان است. لذا، تعیین میزان مشارکت دانشگاه ها، میانگین استناد به هر یک از مقالات و تعیین وضعیت هم تالیفی پژوهشگران ایرانی با نویسندگان سایر کشورها در پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس در حوزه ایمنی شناسی مهم ترین اهداف پژوهش حاضر است.
    روش بررسی
    این پژوهش در حوزه علم سنجی می باشد و بنا به ضرورت از روش های پیمایشی و تحلیل استنادی نیز استفاده شده است.
    یافته ها
    یافته های پژوهش نشان می دهد که در مجموع 1775 مقاله از نویسندگان ایرانی از ابتدا تا پایان سال 2010 در حوزه ایمنی شناسی وارد پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس شده است.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج به دست آمده بیش ترین هم تالیفی نویسندگان ایرانی با همتایان خود از آمریکا صورت گرفته است؛ میانگین استناد به هر یک از مقالات ایمنی شناسی ایران 26/6 مقاله است؛ و دانشگاه علوم پزشکی تهران پر کارترین دانشگاه محسوب می شود.
    کلیدواژگان: ایمنی شناسی، مقالات علمی، ایران، هم تالیفی، تحلیل استنادی، رتبه بند، علم سنجی، ISI web of science
  • امید امینیان، غلامرضا پوریعقوب، محمد شنبه صفحه 194
    زمینه و هدف
    اختلالات اسکلتی عضلانی شایع ترین مشکل سلامتی گزارش شده شغلی است که باعث صرف هزینه های زیاد و کاهش بهره وری در شاغلین می گردد. اغلب اختلالات اسکلتی عضلانی چند عاملی هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارتباط آن با استرس شغلی در کارکنان اداری انجام شد.
    روش بررسی
    در این پژوهش توصیفی- تحلیلی تعداد 332 نفر کارمند اداری مورد بررسی قرار گرفتند. برای تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسش نامه نوردیک و برای ارزیابی استرس شغلی از پرسش نامه استاندارد نوردیک (QPS Nordic 34+) استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج مطالعه نشان داد که اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان اداری بیش از جمعیت عمومی است و شاخص استرس در افرادی که اختلالات اسکلتی عضلانی دارند نسبت به افرادی که مشکل ندارند بیش تر است (002/0P=).
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان می دهد که استرس شغلی یک ریسک فاکتور برای اختلالات اسکلتی عضلانی اندام های فوقانی محسوب می شود.
    کلیدواژگان: اختلالات اسکلتی عضلانی، استرس شغلی، پرسش نامه نوردیک
  • مطالعه موردی
  • علیرضا خوشنویسان، مریم میرکوهی، مهدی ارجی پور صفحه 200
    زمینه و هدف
    لیپوم های اینتراکرانیال نئوپلاسم های خوش خیم بسیار نادری هستند که کم تر از 1/0% کل تومورهای اولیه مغز را تشکیل می دهند. این ضایعات عموما در خط وسط ایجاد می شوند و معمولا به طور اتفاقی در اتوپسی یا سی تی اسکن کشف می شوند. انسیدانس لیپوم اینتراکرانیال در اتوپسی ها حدود 08/0-46/0% است. این ضایعات خوش خیم رشد کندی دارند و معمولا بی علامت بوده و به ندرت به جراحی نیاز دارند.
    معرفی بیمار: در این مقاله بیماری 20 ساله را گزارش می کنیم که با شکایت سردرد، از حدود دو سال پیش مراجعه کرده است و در سی تی اسکن لیپوم سیسترن کوادری ژمینال بدون هیچ اثر فشاری روی عناصر عصبی یا افزایش فشار اینتراکرانیال مشاهده شد. سردردهای بیمار با اقدامات علامتی بهبود یافت. در اینجا به شرح یافته های سی تی اسکن و ام آرآی و مروری بر متون می پردازیم.
    نتیجه گیری
    با توجه به تجربه اخیر و یافته های موجود، به نظر می رسد انجام جراحی های وسیع در این ضایعات موردی نداشته و علایم بیماران با اقدامات کنسرواتیو و انجام شانت مایع مغزی- نخاعی در موارد هیدروسفالی قابل کنترل است.
    کلیدواژگان: لیپوم تکتال، لیپوم کوادریژمینال پلیت، تومور مغز
|
  • Ganji F., Abruon S., Baharvand H., Ebrahimi M., Aghdami N Page 141
    Background
    Human embryonic stem cells (hESCs) are capable of self-renewal and large-scale expansion. They also have the capacity to differentiate into a variety of cell types including liver, cardiac and neuron cells. However, it is not yet clear whether hESCs can differentiate to hemangioblasts under in-vitro conditions. Hemangioblasts are bipotential progenitors that can generate hematopoietic lineages and endothelial cells. The aim of this study was to identify the potential of human Royan H5 embryonic stem cells in differentiating into hemangioblast cells.
    Methods
    HESCs were cultured at suspension system in DMEM/F12 supplemented with bFGF. 7-day old cells differentiated into blast cells under defined condition consisting of hematopoietic cytokines including BMP4, VEGF, etc. Blast cell markers kinase insert domain receptor (KDR), CD31, and CD34 were evaluated by flow cytometry and blast gene expressions (TAL-1, Runx-1 and CD34) were detected by qRT-PCR. Clonogenic assays were performed in semisolid medium by colony forming unit-assays.
    Results
    The hESCs (Royan H5) had the capacity of differentiating into hemangioblast cells. We could detect colonies that expressed 79%±12.5 KDR+, 5.6%±2.8 CD31+-CD34+ and 6%±2.12 KDR+-CD31+ on day 8 in the hESCs. Up-regulation of TAL-1, Runx-1 and CD34 occurred during hemangioblast commitment (P≤0.05 and P≤0.01, respectively). Moreover, hemangioblast cells generated mixed-type and endothelial-like colonies in semi-solid media.
    Conclusion
    Our results showed that hESCs (Royan H5) were able to differentiate into hemangioblasts under in-vitro conditions. The hemangioblasts had the potential to generate two non-adherent (Mixed-type) and adherent (endothelial-like) cell populations.
  • Naroi Nejad M., Yousefi M., Nazari H., Ghasempoor A Page 150
    Background
    Microangiopathy and macroangiopathy frequently coexist in type 2 diabetes mellitus (T2DM). Both types of the vascular complications share traditional risk factors but it is not clear whether the presence of microangiopathy, such as diabetic retinopathy, constitutes a predictor of atherosclerosis in carotid arteries in patients with the disease. In this study we looked for the association between diabetic retinopathy and intima-media thickness in carotid arteries of patients with T2DM.
    Methods
    In this case-control study we examined 100 consecutive patients with T2DM in Rasoul Akram Hospital in Tehran, Iran during 2009-2010. We assessed intima-media thickness of carotid arteries by ultrasonography. All patients underwent ophthalmo-logic examination.
    Results
    Diabetic retinopathy was found in 50 (50%) patients. Intima-media thickness was higher in patients with diabetic retinopathy than those without it (0.77±0.17 mm vs. 0.71±0.2 mm, respectively, P=0.041). Moreover, intima-media thickness was more prevalent in patients with proliferative diabetic retinopathy than patients with non-proliferative form of the disease (0.87±0.16 mm vs. 0.68±0.1 mm, respectively, P<0.001).
    Conclusion
    Diabetic retinopathy seems to be associated with increased intima-media thickness of carotid arteries in T2DM. It may be a common denominator of pathogene-sis of microvascular complications and atherosclerosis in T2DM. Evaluations of carotid arteries are to be done by non-invasive methods such as color Doppler sonography for screening and preventing prospective cereberovascular accidents in patients with diabetic retinopathy, especially proliferative retinopathy, in routine ophthalmological examination of patients with T2DM.
  • Sarmadi S., Izadi-Mood N., Rajabian B Page 156
    Background

    Endometrial carcinoma (EC) is the most common gynecologic malignancy; however, mechanisms underlying its pathogenesis remain obscure. Endometrial carcinoma has been classified into two major categories: type I (related to estrogen or endometrioid adenocarcinoma) and type II (unrelated to estrogen). Estrogen is the main trigger for the abnormal proliferation in the endometrial epithelium but progesterone can inhibit this process. The aim of this study was to analyze the expression of estrogen and progesterone receptors in all types of endometrial hyperplasia in comparison to endometrioid adenocarcinoma of endometrium.

    Methods

    Forty-seven specimens including 23 cases of histopathologically confirmed hyperplastic endometrium (12 simple hyperplasia, 5 complex hyperplasia without atypia, and 6 complex hyperplasia with atypia) and 24 cases of endometrial carcinoma were studied. Immunohistochemical staining of estrogen and progesterone receptors was performed in paraffin-embedded blocks and expression of estrogen and progesterone receptors were scored according to the proportion of positive staining cells.

    Results

    Overexpression of progesterone receptors was seen in 18 (75%) out of 24 cases of endometrial carcinoma and 23 (100%) of all types of endometrial hyperplasia. The aforesaid differences were statistically significant (P=0.023). 70.8% of cases with endometrial carcinoma were 3+ for immunohistochemical staining of progesterone receptors as were 85.7% of the cases with endometrial hyperplasia; the difference being also statistically significant (P=0.02).

    Conclusion

    Considering the increased proportion of progesterone receptor expression in all types of hyperplastic endometrium in comparison to endometrial carcinoma, hormonal therapy by progestinal agents is recommended as a treatment of choice.

  • Kazemi-Saleh D., Karimi H., Saburi A., Niknam Z., Pishgoo B., Karimi P Page 162
    Background

    Carotid endarterectomy (CEA) is a standard method for patient with significant carotid stenosis but direct surgical repair via carotid endarterectomy may not be a good option in some patients because of the overall health status that may make the surgery too risky. Carotid angioplasty and stenting (CAS), is a relatively new procedure for the treatment of carotid artery disease in patients who may not be fit enough to undergo surgery. In this investigation, we determined short- and long-term outcomes of stent angioplasty in high-risk patients for whom the risk of perioperative morbidity and mortality is high.

    Methods

    We have followed 82 consecutive symptomatic patients with a ≥50% and asymptomatic patients with a ≥70%- 80% carotid stenosis within 15.9 months of angioplasty and stenting in Baqiyatallah and Jamaran hospitals from 2008-2010. All the patients were considered poor surgical candidates by experienced surgeons and anesthesiologists upon pre-surgical consultation.

    Results

    This descriptive cross-sectional study was performed on 28 women and 54 men with a mean age of 69.7±9.2 years. The procedure was technically successful in 79 (96.3%) cases. There were 6 (7.3%) deaths, 5 (6.1%) strokes, 4 (4.9%) MIs and 4 (4.9%) TIAs during the follow-up period.

    Conclusion

    The clinical results during the short available follow-up period suggested stent angioplasty to be useful, effective, reliable and safe in the treatment of significant cervical carotid stenosis in high-risk patients. Further analytical investigations with longer follow-up periods for predicting risk factors are recommended.

  • Saedi D., Molavi M Page 169
    Background

    Since non-contrast spiral CT (NCCT) is an imaging method of choice performed before extracorporeal shockwave lithotripsy (ESWL), we aimed to find the association between renal stone characteristics including stone density, location, volume, and skin-to-stone distance (SSD) on NCCT and ESWL success for a more efficient selection of patients for the procedure.

    Methods

    We retrospectively studied 100 patients having undergone initial ESWL for a solitary renal calculus of 0.5-2.5 cm. Stone size, location, density, and SSD were determined on pretreatment NNCT. The outcome was categorized as stone free, complete fragmentation (<5 mm), incomplete fragmentation (>5 mm) and unchanged, based on KUB radiography 2 weeks after ESWL.

    Results

    Of 100 patients, 32 were female and 68 were male with a mean age of 46.7 years. ESWL was successful in 55 and failure occurred in 45 patients. Sex (P=0.301), age (P=0.895) and SSD (P=4.06) were not associated with treatment success. Mean stone volume in ESWL success and failure groups, respectively were 531.4 and 930.5 mm3 and stone volume was statistically associated with treatment success (P=0.01). Mean stone density in ESWL success and failure groups were 545.7 and 962.3 HU, respectively and stone density was also associated with ESWL success (P<0.01). ESWL failure likelihood was 5 times greater in stones with a density >740 HU than smaller stones.

    Conclusion

    We strongly suggest performing densitometry in bone window for renal stones on pre-ESWL NCCT scanning and using an alternative treatment other than ESWL for stone densities greater than 740 HU.

  • Hassani E., Mahoori A., Mehdizadeh H., Noroozinia H., Aghdashi Mm, Saeidi M Page 176
    Background
    Perioperative administration of tranexamic acid (TA), decreases bleeding and the need for transfusion after cardiac procedures. Hence, the results may vary in different clinical settings and the most appropriate timing to get the best results is unclear. The primary objectives of the present study were to determine the efficacy of TA in decreasing chest tube drainage, the need for perioperative allogeneic transfusions and the best timing for TA administration following primary, elective, coronary artery bypass grafting (CABG) in patients with a low baseline risk of postoperative bleeding.
    Methods
    In this double-blind, prospective, placebo-controlled clinical trial in Seiedoshohada Hospital during 2011-2012, we evaluated 150 patients scheduled for elective, primary coronary revascularization. They were randomly divided into three groups. Group B received tranexamic 10 mg/kg prior to, Group A received tranexamic acid 10 mg/kg after cardiopulmonary bypass and group C received an equivalent volume of saline solution. Blood requirement and postoperative chest tube drainage were recorded.
    Results
    The placebo group (group C) had a greater postoperative blood loss 12 h after surgery (501±288 vs. 395±184 in group B and 353±181 mL in group A, P=0.004). The placebo group also had greater postoperative total blood loss (800±347 vs. 614±276 in group B and 577±228 mL in group A, P=0.001). There was a significant increase in allogeneic blood requirement in the placebo group (P=0.001).
    Conclusion
    For elective, first time coronary artery bypass surgery, a single dose of tranexamic acid before or after cardiopulmonary bypass is equally effective.
  • Rahbar M., Azimi L., Mohammad-Zadeh M., Alinejad F., Soleymanzadeh S., Sattarzadeh M., Rastegar Lari A Page 183
    Background
    The increasing use of β-lactam antibiotics in clinics for the treatment of different bacterial infections since early 1980s has led to increased rates of resistant bacteria isolated from patients. One of the problems in the treatment of nosocomial infections is related to resistant bacteria such as Enterobacter cloacae due to cross resistance through extended-spectrum beta-lactamase production. The aim of this study was to determine the prevalence of extended-spectrum beta-lactamase producing E. cloacae from different clinical specimens collected from hospitalized patients.
    Methods
    In the present study, 101 E. cloacae confirmed by standard specific microbiologic tests were collected from different specimens in Milad and Motahri hospitals in Tehran, Iran during February 2010 and September 2011. Antibiotic susceptibility tests were conducted according to the process recommended by the Clinical and Laboratory Standards Institute for 13 antibiotics of choice. Extended-spectrum beta-lactamase producing strains were screened for by combined disk method as a phenotypic diagnostic test.
    Results
    From a total of 101 E. cloacae, 33 (33%) were shown to produce extended-spectrum beta-lactamase by phenotypic tests; 5% of the bacteria were resistant to imipenem too.
    Conclusion
    This study clearly showed the high prevalence of resistance to broad-spectrum beta-lactam antibiotics in the isolated E. cloacae among which 5% were multi drug resistant. All the isolated E. cloacae were susceptible to Colistin. These results can be alarming for physicians treating resistant E. cloacae infections, especially extended-spectrum beta-lactamase producing species.
  • Yousefi A., Hemmat M., Gilvari A., Shahmirzadi T Page 188
    Background
    Currently, share of the scientific output, citation per paper, and co-authorship for articles indexed in databases such as ISI Web of Science, are very important criteria for the evaluation and ranking of countries, researchers, institutes, articles, disciplines and journals in the world. Therefore, the main objectives of the study were to determine co-authorship, the average citation per paper and the most prolific Iranian university or institution in the field of immunology.
    Methods
    For performing this scientometric study, we employed survey methods and citation analysis of the indexed papers in the ISI Web of Science from 1974 to 2010.
    Results
    A total of 1775 articles by Iranian authors in the field of immunology had been indexed in the database for the aforesaid period. Most collaborations and co-authorship of Iranian authors was with their counterparts from the USA. The average citation per paper in the field was 6.26 per paper. Tehran University of Medical Sciences had the highest number of articles in the database.
    Conclusion
    According to the results, Iranians collaborated with American peers more than any other nationality andthe average citation per paper in the field of immunology is higher than that of other fields in Iran but lower than the global average. Tehran University of Medical Sciences is the most prolific university in the field.
  • Aminian O., Pouryaghoub Gh, Shanbeh M Page 194
    Background
    Musculoskeletal disorders (MSDs) are the most common reported occupational health problem which cause high financial burden and reduce efficiency of workers. MSDs are often multifactorial. This study was done to determine the frequency of MSDs and their relation to occupational stress among office workers.
    Methods
    332 office workers were recruited in descriptive-analytical study. To assess the frequency of MSDs, we used Nordic questionnaires and to assess the occupational stress, we used the general Nordic questionnaire for psychological and social factors at work (QPS Nordic+34 questionnaire). The collected data were processed and analyzed.
    Results
    Our study showed that the frequency of MSDs among office workers was higher than the general population and the stress index was higher (P=0.002) among the office workers with MSDs than employees without it.
    Conclusion
    This study showed that occupational stress was a risk factor for MSDs, especially in the upper extremities.
  • Khoshnevisan A., Mirkoohi M., Arjipour M Page 200
    Background
    Intracranial lipomas are rare benign neoplasms that comprise 1% of all primary brain tumors. Generally, occur in midline structure and usually identified incidentally on CT scans or in autopsies. The incidence of intracranial lipomas is about 0.08 to 0.46% on autopsies. These benign lesions are slow-growing, usually asymptomatic and rarely require surgery.
    Case Presentation
    We report a 20 years old male who complained of headache since two years ago. On CT examination, a quadrigeminal cistern lipoma without any pressure effect on neural structures demonstrated. His headache remitted with conservative measures. Here, we have a review on the literature and explain CT scan and MRI findings.
    Conclusion
    According to the literature and present case, it seems that direct surgical excision of tumor is not justified in the majority of cases and symptoms of patients greatly respond to conservative measures and, at most, in cases of hydrocephalus, CSF shunting relieves their symptoms.